Hotel "het grote verval" had als enige winstmaker een Texaans restaurantje eraan vast zitten (ook vreselijk kansloos, als je het ons gevraagd had), waar vanmorgen toch een heel aardig ontbijt geserveerd werd! Weliswaar met een levensgrote cowboy, plastic cactussen en roodwitgeblokte tafelkleden die van ellende uit elkaar vielen, maar de koffie was prima!

De fiets uit elkaar gehaald, peugeootje volgeladen en via de route de soleil (!?) naar Lyon, zo'n 350 km zuiderlijker, gestiefeld. Wat heerlijk dat ik nu ongestoord kon rondkijken; ik liet JF de vrachtwagens en de rotondes en de Fransozen, en dan nóg allebei relaxed, want híj hoefde( van mij) niet te fietsen! Na een uur vielen de eerste regenbuien weer, en eenmaal bij Lyon stortte het met bakken naar beneden! Onweer met bliksem knetterde door de bergen, wolken die niet tegen de berg opkwamen en halverwege bleven hangen, het leek wel nacht!

We logeren in een Ibishotel, best mooi en lekker ruim. Zou allemaal 'goei prima' moeten zijn, ware het niet dat al onze social media apparatuur van de leg af is, dat we om een scheet opnieuw een lange procedure van inloggen moeten doorlopen, dat ik mijn nieuwe (2 jaar oude) creditcard thuis heb laten liggen en de oude bij me heb waar ik niks aan heb dus, en dat mijn telefoon geen bereik heeft.....

Schier hopeloos dus, en niet goed voor mijn bloeddruk, tot ik me realiseer dat ik 1) met mijn broertje ben, 2) aan het thuisfront alles redelijk goed is, 3) wij heelhuids en zonder problemen al bijna in zuid Frankrijk zijn, 4) dat de wijn nog niet op is en 5) dat we nog steeds om níks moeten lachen!!!

Au revoir!!!!